"Jak pies z kotem..." - rozdział 2

Witajcie~!

Dzisiaj zamiast „dołków” wstawiam drugi rozdział „Jak pies z kotem…”. Nic ciekawego. Uważam że wyszedł mi  *echem*  do „siedzenia”.

Z moją „weną” jest coraz gorzej…

Zastanawiam się nad tymczasowym zawieszeniem bloga, do czasu, jak moje natchnienie nie wróci…

Dobra. Jak na razie:

Zapraszam do czytania~!

 

 

Jak pies z kotem…

Rozdział 2

 

Wielka złocista plaża. Gorące słońce jasno świecące na niebie. Morska bryza unosząca się w powietrzu. Jej idealne ciało i ja.

- Celty... - Obróciłem się w jej kierunku, by po raz kolejny wyznać moją wielką miłość. Ale... - Celty!? Co się stało z twoją głową?!

Czułem na przemian zimno i gorąco oblewające moje ciało. Celty ma...psi łeb! Nie... To niemożliwe! I w tym samym momencie moja ukochana rzuciła się na mnie szczekając zajadle.

***

Poderwałem się z łóżka. Boże... Co za koszmar... Spojrzałem na miejsce obok i odetchnąłem z ulgą widząc, że wszystko jest tak, jak powinno być. Tak… Piękna bezgłowa kobieta leżąca u mego boku.

Z głębi mieszkania dobiegł dźwięk tłuczonych naczyń, dzikie szczekanie psa i lekceważące prychnięcia kota. Jeszcze dobrze się dzień nie rozpoczął, a oni już zaczynają... Westchnąłem cierpiętniczo, wygramoliłem się z ciepłej pościeli i poszedłem do kuchni. Zastałem tam taki widok, jak wcześniej przeczuwałem. Całkowity chaos. A w samym jego środku Shizuo, z białym od mąki futrem i Izaya siedzący na półce. Tak - jak zwykle z prowokującym uśmieszkiem.

- Izaya... Co ci mówiłem o dręczeniu Shizuo w tym domu? Jest zabronione! – Czerwone oczka popatrzyły na mnie z wyższością. – Tak! Inaczej nie dostaniesz ootoro!

Widzieliście kiedyś takiego słodkiego kociaka, z maślanym spojrzeniem? Ja tak… Właśnie teraz siedzi na blacie kuchennym, przede mną i ślepkami błaga o swoje ulubione jedzenie… Aż nie do pomyślenia, że to Izaya. Taka słodka mordka…

Mimowolnie otworzyłem lodówkę i wyjąłem porcję tłuściutkiego tuńczyka. Mój przyjaciel spoglądał na mnie błagalnie swoimi paczałkami, gdy przekładałem kolejne kawałki na talerzyk. W międzyczasie kundel… przepraszam, Shizuo plątał mi się gdzieś pod nogami i powarkiwał.

- A ty, czego chcesz? – Spytałem, przeczuwając że jeśli bym tego nie zrobił, mógłbym podziwiać pokaźne ugryzienie na łydce. Kudłacz spojrzał na półkę, z której zeskoczył wcześniej kot. Leżały tam… papierosy. Dokładniej cała paczka. Czy on zwariował?! – Shizuo chcesz palić w takim stanie? – On tylko spojrzał na mnie spode łba.

Oj… Czuję, że zapowiada się długi, ciężki dzień…

 

***

Zawsze zastanawiało mnie, jak dużo pali Shizuo. Teraz mam odpowiedz, choć jakoś szczególnie mnie ona nie uszczęśliwia.

Siedziałem już trzecią godzinę w salonie, jako podpórka pod papierosa. Shizuo półleżał koło mnie na sofie i co chwila zaciągał się szkodliwą nikotyną, którą trzymałem w palcach.  Sam niestety nie dawał sobie rady. Jednak psia łapa nie jest stworzona do trzymania przedmiotów. Już pół naszego (mojego i Celty) kochanego mieszkania przesiąkło tym ohydnym zapachem peta. Kiedy to się skończy?!

Czarny kot po raz kolejny zaczął miałczeć ze stołu w kuchni, nachylając się nad pustym już talerzykiem. Ile on może zjeść jeszcze tego ootoro?! Na początku byłem rozbawiony jego nieudolnymi próbami, gdy musiał sobie radzić bez używania rąk. To była oczywiście pierwsza porcja. Moje rozbawienie z czasem zmieniało się w niedowierzanie, a następnie zszokowanie, by skończyć na przerażeniu. Ja przez niego zbankrutuję! Właśnie skończył piąte pudełko najdroższego tuńczyka w Ikebukuro!

- Izaya nawet jakbym chciał, to i tak ci nic nie dam. Zjadłaś już chyba wystarczająco dużo… - Znów próbował użyć tego słodkiego spojrzenia, ta cudna mordka z dużymi proszącymi oczkami… Nie! Stop! Nie wolno mi się poddać jego urokowi! Postanowiłem się zachować po męsku. – Koniec Izaya. Jak chcesz więcej to idź i kup sobie sam za własne pieniądze!

Gdy to tylko powiedziałem jego paczałki zwęziły się błyskawicznie i powrócił w nie błysk wyższości nad wszystkimi i wszystkim. Tak, to dalej, niezaprzeczalnie był ten sam Izaya Orihara,  którego znałem już tyle lat. Prychnął na mnie głośno, ukazując przy tym śnieżnobiałe, ostre kiełki. Aż przeszły mi po plecach ciarki. Niebezpieczny i nieprzewidywalny, jak dawniej.

Izaya w akcie zemsty, zaczął popychać łebkiem mój ulubiony wazon, w którym zawsze trzymałem pachnące róże dla Celty. Widząc, że szklany przedmiot coraz szybciej zbliża się do krawędzi, zerwałem się na równe nogi by go złapać. Niestety, nawet heroiczny upadek na brzuch i wyciągnięte daleko ręce nic nie pomogły. Brakło tylko kilka centymetrów Ostre kawałki mlecznobiałego szkła rozsypały się po podłodze w kuchni i salonie, a woda opryskała moje okulary i twarz.

- Izaya... - Chyba już wiem jak czuł się Shizuo, przez ciągłe docinki informatora. Ja też już traciłem powoli cierpliwość.

Nagle poczułem ciężar w okolicy łopatek. Jak myślicie, co to mogło być? Ależ tak, oczywiście. Izaya zrobił sobie z mojego ciała most, by tylko nie dotknąć mokrej podłogi i kawałków szkła. Wszystko działo się błyskawicznie. Jednym susem wskoczył na moją... ekhm... zacne siedzenie. Zawyłem z bólu czując jak ostre pazurki wbijają się w moje delikatne ciało. Potem ciężar znikł.

- Cholera! Izaya co ty odstawiasz?! - Oj... Dawno nie byłem tak na nikogo zdenerwowany.
Wstając rozejrzałem się po pomieszczeniu. Nigdzie go nie było...

Usłyszałem szczeknięcie Shizuo i odwróciłem się w stronę sofy, na której leżał on i... dalej żarzący się papieros. Podbiegłem, szybko go podnosząc. Teraz w moim ślicznym białym mięciutkim meblu, ziała wypalona czarna dziura wielkości oliwki. Musiałem upuścić peta kiedy biegłem do wazonu...

Już miałem zacząć głośno lamentować, sprzątając ten cały bałagan, gdy poczułem straszliwą aurę zmierzającą od sypialni w moim kierunku. Do salonu wbiegła roztrzęsiona ze zdenerwowania Celty, trzymając w drżącej dłoni PDA. Wokół jej szyi unosił się chaotyczny woal z cienia.

- Celty! Co się stało?

Zaczęła wystukiwać szybko w klawiaturę urządzenia po czym podsunęła mi ekranik prosto przed nos.

" Izaya! Izaya wskoczył do naszego łóżka kiedy spałam! I wsunął się pod pościel, a ja..."

Nie musiałem czytać dalszego ciągu zdania. Pamiętałem, aż nazbyt dobrze wczorajsze upojne chwile, gdy zabawialiśmy się wieczorem. To było oczywiste, że spała bez ubrania...
Czara się przelała, a ja w końcu podjąłem męską decyzję.

Izayę znalazłem w jednym z pokoi gościnnych, po czym zapędziłem tam też Shizuo. Zamknąłem drzwi na klucz, nie zważając na hałasy dobiegające z wewnątrz.
Niech się tam pozabijają, przynajmniej będzie później spokój.

Wyszedłem z Celty do miasta trochę się zabawić.